انتقاد جنبش‌های اعتراضی زنان از ممنوعیت آموزشی دختران

در ادامه‌ی واکنش‌ها به هزار روز ممنوعیت آموزش دختران بالاتر صنف ششم، شماری از جنبش‌های اعتراضی زنان نیز از این عمل‌کرد طالبان انتقاد کرده و از جامعه‌ی جهانی و سازمان‌های بین‌المللی می‌خواهند که از حق آموزش زنان و دختران افغانستانی حمایت کنند.

اعضای جنبش‌‌های اعتراضی “زنان افغانستان” امروز (شنبه، ۲۶ جوزا) در برگه‌ی اجتماعی اکس شان، از هزار روز ممنوعیت آموزشی دختران انتقاد کرده و می‌گویند که آموزش حق اساسی و بنیادی هر انسان در جوامع بشری محسوب می‌شود.

“طالبان، زنان و دختران را از تمامی حقوق و امتیازات اساسی و انسانی شان محروم کردند. نزدیک به هزار روز است که ملیون‌ها دختر از حق آموزش محروم هستند”.

اعضای این جنبش از جامعه‌ی جهانی و نهاد‌های حامی آموزش می‌خواهند که از تعامل با طالبان دست‌ بردارند و در صدد ایجاد یک حکومت مردمی در افغانستان باشند.

آنان می‌افزایند: “خواست‌ ما از جامعه‌ی بین‌المللی و نهاد‌های حامی آموزش این است که در کنار زنان و دختران افغانستان بایستند. هرگونه روابط شان را با گروه زن‌ستیز و بدوی حاکم در افغانستان قطع نمایند”.

هم‌زمان با این اعضای “جنبش شنبه‌های ارغوانی” نیز با نشر پیامی در برگه‌ی اجتماعی اکس شان از مردم افغانستان و فعالان حقوق زن می‌خواند که تنها به بازگشایی دوباره‌ی مکتب‌ها اکتفا نکرده و روی تغییر نکردن نصاب آموزشی نیز تاکید کنند.

اعضای این جنبش می‌افزایند: “بازگشایی مجدد درب مکتب‌‌های دخترانه باید بدون تغییر در نصاب آموزشی و یونیفورم دختران دانش‌آموز و فضاسازی برای به‌رسمیت شناسی حکومت خود خوانده‌ی طالبان در افغانستان صورت گیرد”.

آنان تاکید می‌کنند که باید در برابر تمام عمل‌کردهای گروه طالبان علیه زنان و دختران ایستاده‌گی صورت گیرد.

“ما نه تنها خواستار بازگشایی مکتب‌های دختران بالاتر از صنف ششم هستیم، بلکه با تبعیض‌های سیستماتیک و خشونت‌های گسترده علیه زنان و دختران افغانستان نیز مبارزه می‌کنیم”.

اعضای جنبش “شنبه‌های ارغوانی” از جامعه‌ی بین‌المللی، سازمان‌های حقوق بشری و کشور‌های جهان می‌خواهند که از هر نوع تعامل و نشست خود‌داری کنند.

آنان گفتند: “جامعه‌ی بین‌المللی، سازمان‌های حقوق بشری و دولت‌ها باید با درک عمق بحران حقوق زنان در افغانستان، از هرگونه بازی سیاسی با سرنوشت مردم افغانستان، به‌ویژه زنان، خودداری کنند. آن‌ها باید به جای استفاده از مسائل حقوق زنان به‌عنوان ابزار فشار‌ سیاسی، با اقدام‌های عملی و حمایت‌های واقعی به بهبود وضعیت حقوق بشری در این کشور کمک کنند”.

گفتنی‌ست که طالبان با روی کار آمدن دوباره‌ی شان در افغانستان، با وضع ۵۰ فرمان محدود‌کننده بالای زنان و دختران آنان را از حق آموزش، کار و مشارکت‌های سیاسی محروم ساخته‌اند.

این در حالی‌ست که محرومیت‌های آموزشی دختران بالاتر از صنف ششم وارد سومین سال شد و یک‌هزار روز از درس و مکتب محروم مانده‌اند.

ترتیب: حدیث حبیب‌یار