زنگ مکتب‌های پسرانه بدون حضور دختران به صدا در آمد
دیروز اول ماه حمل سال ۱۴۰۲ زنگ مکتب‌های پسرانه بدون آغاز سال تعلیمی دختران بالاتر از صنف ششم زده شد، حکومت طالبان روز دوشنبه (۲۹ حوت ۱۴۰۱) با نشر مکتوبی از آغاز سال جدید تعلیمی در سال ۱۴۰۲ برای پسران خبر داده اما از آغاز مکتب‌های دخترانه اطلاعی نداده است.
در این مکتوب آمده است که از اول حمل ۱۴۰۲، آغاز سال تعلیمی مکتب‌های پسرانه است.
بسته ماندن مکاتب دخترانه همواره باعث ایجاد نگرانی میان دانش‌آموزان و خانواده‌های آنان گردیده و آنان، از طالبان می‌خواهند مکتب‌های بالاتر از صنف ششم را بر روی دختران بازگشایی کنند.
لیلا دانش‌آموز صنف یازدهم مکتب تجربوی هرات است.
وی می‌گوید که آرزو داشت انجینیر شود اما با آغاز سال تعلیمی جدید و بسته ماندن مکتب‌های دیگر امید اش را به زندگی از دست داده است.
او گفت: « یازده سال تلاش کردم جز بهترین دانش‌آموزان باشم و پس از ختم مکتب همین‌طور یک دانشجوی پرتلاش در رشته‌ی انجینیری باشم، اما هر روز که می‌گذره بیشتر به مرگ آرزوهایم پی می‌برم و هیچ انگیزه و امیدی به رسیدن به آرزوهایم و زندگی ندارم.»
شبنم دانش آموز دیگری‌ست که می‌گوید بسته ماندن مکتب‌ها وی را دچار افسردگی شدید کرده و مجبور شده است داروی اعصاب و روان استفاده کند.
«مه خودم اول نمره‌ی صنف دهم بودم، هجده ماه میشه بی سرنوشت کنج خانه نشسته هستم رفتن به کورس خیاطی و یادگرفتن حرفه خوب است اما جایگزین آروزی داکتر شدن مه نمیشه، دختری که یک عمر آرزو داشتم داکتر شوم چطور به گرفتن یک سوزن و دوختن لباس قناعت کنم، همین باعث شد کم کم افسرده بشم و حالی به ۲۴ ساعت سه وقت داروی اعصاب و روان استفاده میکنم و تاثیر او هم کم کم از بین رفته و یگانه چیزی که آرزو دارم اینکه یا مکتب بروم یا به ای زندگی پایان بدهم.»
منیژه مادر شبنم می‌گوید که حدود دو ماه قبل دختر اش دست به خودکشی زده و با تیغ رگ دست اش را زده بود.
«بعد از اینکه مکتب‌ها بسته شد، هر روز می‌دیدم دخترم گوشه گیر تر میشد و خیلی غصه میخورد تا اینکه یک روز صبح یک جیغ بلند کشید وقتی به اتاقش رفتم دست‌اش غرق خون بود و با تیغ دست‌اش را زده بود که خوش‌بختانه سر وقت به شفاخانه انتقال دادیم و بخیر گذشت.»
درحالی که هنوزم هم رد زخم روی دست شبنم هویدا بود می‌گفت اگر وضعیت چنین ادامه پیدا کند ممکن است بخاطر فشار غیر قابل کنترول روحی روانی دوباره دست به خودکشی بزند.
«این دست خودم نیست هر وقت به آینده‌ی نامعلوم و بی سرنوشت خود فکر میکنم خیلی فشار میایه سرم و اصلن کنترول کرده نمی‌توانم عمل‌کرد خود را از یک دختر اول نمره‌ی شاد تبدیل به کسی شدم که به مردن فکر میکنه.»
وی خواستار بازگشایی مکاتب دخترانه از سوی طالبان است.
«از حکومت امارت اسلامی می‌خواهم که به ما دل بسوزانند و بگذارند مکتب برویم، ماهم انسانیم زنده‌گی، آرزو و آینده داریم.»
از سوی هم فعالان حقوق زن می‌گویند که اگر دروازه‌های مکتب‌های دخترانه هم‌چنان بسته بماند، دختران جامعه بی‌سواد به بار خواهند آمد.
معصومه جامی فعال حقوق زن با ابراز نگرانی از آینده‌ی تحصیلی دختران می‌گوید که بسته ماندن مکتب‌های دخترانه بالاتر از صنف ششم سرنوشت ملیون‌ها زن و دختر افغانستان را به ویرانه تبدیل می‌کند.
خانم جامی گفت: «من آینده تحصیلی دختران را خوب نمی‌بینم، اگر شرایط به همین منوال سپری شود یک آینده نا معلوم و یک تعریف خشنی از معارف افغانستان واز سرنوشت زن افغان باقی میماند.»
وی هم‌چنان افزود که: «اگر شرایط به همین منوال باقی بماند آینده تحصیلی دختران نه تنها تاریک که سرنوشت میلیون‌ها زن ودختر افغانستان به ویرانه تبدیل می‌شود وما در آینده از پزشک زن از معلم زن از نیروی زن واز خرد زن واز حضور زن با سواد محروم می‌شویم و یک اجتماع کاملن بی‌سواد و باورمند به خرافات و اوهام را به وجود میاوریم.»
درهمین حال صندوق حمایت از اطفال (یونسیف) روز گذشته در بیانیه تازه خود از طالبان خواست تا به ممنوعیت آموزش دختران فورا خاتمه بدهد.
یونسیف با تاکید به بازگشایی فوری مکتب‌های دخترانه گفته است که بیشتر از سه سال می‌شود به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا و ممنوعیت از سوی طالبان دختران به مکتب نرفته‌اند و این «محرومیت ناروا» صدمه‌ی جدی به روان دختران دانش‌آموز وارد کرده است.
یوناما یا دفتر هیأت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان نیز از سیاست طالبان در مقابل زنان و دختران افغانستان انتقاد کرده و گفته است که طالبان سیاست‌های تبعیض آمیز را کنار بگذارند.
این درحالی‌ست که طالبان ۳۳ روز پس از حاکمیت دوباره‌ی شان بر افغانستان، به تاریخ ۲۷ سنبله سال ۱۴۰۰ دروازه های مکتب‌های دوره‌های ابتداییه، متوسطه و لیسه‌ها را به روی دانش‌آموزان پسر باز کرده و در اعلامیه‌ای رفتن دختران بالاتر از صنف ششم را ممنوع اعلام کرد.
مقام‌های این گروه همواره این تصمیم را موقتی خوانده اما با گذشت ۱۸ ماه از مسدود شدن مکتب‌ها خبری از بازگشایی آن نیست.
