“برای درمانش پولی ندارم او را در شفاخانه رها کردم”
به گفتۀ مسوولان بخش صحت روانی شفاخانه حوزوی هرات؛ عدم حمایت و نگه‌داری خانواده‌ها از زنان مبتلا به بیماریهای روحی و روانی، سبب وخیم شدن وضعیت این بیماران شده و افزایش آمار مبتلایان به این بیماری را به همراه دارد.
مسوولان بخش صحت روانی شفاخانه حوزوی هرات می‌گویند، افراد مبتلا به بیماریهای روحی و روانی، نیاز به حمایت مادی و معنوی دارند، تا بتوانند صحت‌یاب شوند.
احمد وحید نورزاد، مسوول بخش مشاوره و روان درمانی شفاخانۀ حوزوی هرات می‌گوید: «بیماران روحی و روانی نیاز به حمایت خانواده‌ها دارند، درصورت عدم حمایت و تقاضای خانواده‌ها، بیماران به دارالمجانین فرستاده می‌شوند.»
او در ادامه می‌گوید، پس از فرستادن بیماران به دارالمجانین، پروسۀ درمان آنان قطع می‌شود؛ چرا که برای حدود ۳۰۰ بیماری که در دارلمجانین به سر می‌برند تنها یک مشاور روان‌درمان وجود دارد.
وی در ادامه می‌افزاید، روند درمان بیماران روحی و روانی باید پیوسته و دوامدرا باشد تا درمان شوند «در دارالمجانین بیماران به زنجیر بسته می‌شوند، دوا قطع می‌شود و در نهایت وضعیت بیمار نیز رو به خرابی می‌رود.»
مسوول بخش مشاوره و روان‌درمانی، در ادامه می‌افزاید، سال پار حدود هفت بیمار به دلیل اینکه خانواده‌های شان مراقبت از آنان را نپذیرفتند به دارالمجانین فرستاده شدند.
این در حالیست که شماری از خانواده‌ها می‌گویند، به دلیل مشکلات اقتصادی نمی‌توانند پروسه درمان بیماران‌شان را کامل کنند و از آنان در خانه مراقبت کنند.
دلخواه یکی از زنانی است که از دوازده سال به این طرف به بیماری روانی مبتلا است و به دلیل عدم توجه خانواده به درمان‌اش، هنوزهم با این بیماری دست‌وپنجه نرم می‌کند.
زلیخا مادر دلخواه، می‌گوید: «دخترم از سال‌هاست که مریض است، تداوی او زمان و هزینه زیادی نیاز دارد که ما توان پرداخت آن را نداریم.»
در کنار این لال بی بی مادر یکی از بیماران روحی و روانی می‌گوید: «دخترم یازده سال است که مشکل روحی و روانی دارد، برای درمان او خیلی مصرف کردم و دیگر توان تدوای او را نداریم به همین دلیل به شفاخانه رهایش کردم.»
او در ادامه می‌گوید، به درمان دخترش امیدی نیست و نمی‌داند چه کند.
در همین حال برخی از زنان مبتلا به بیماریهای روحی و روانی می‌گویند، عدم حمایت خانواده‌های‌شان سبب شده تا به مرور زمان وضعیت شان بدتر شود.
ماه گل 30 ساله، از ده سال به این طرف به بیماری روحی و روانی مبتلا است می‌گوید: «شوهرم معتاد است و هیچ درکی از حال من ندارد، داکتران می‌گویند که با خوردن دوا و مشاوره درمان می‌شوم، اما پولی ندارم که داواهای مورد نیاز را بخرم.»
او در ادامه می‌گوید، هر روز رنج و درد زیادی را متحمل می‌شود، اما کسی به او کمک نمی‌کند.
این در حالیست که به گفتۀ مسوولان در بخش صحت روانی شفاخانه حوزوی هرات، 70 درصد از مبتلایان به بیماریهای روحی و روانی در هرات زنان هستند.
گزارشگر: عارفه مهدوی
