ملاله یوسف‌زی: آن‌چه بر زنان افغانستانی می‌گذرد آپارتاید جنسیتی است
آی‌نور سعیدپور
ملاله یوسف‌زی، برنده‌ی جایزه صلح نوبل، در گفت‌وگویی در لندن وضعیت زنان افغانستانی را «شکلی افراطی از سرکوب جنسیتی» توصیف کرد و خواستار به‌رسمیت‌شناختن آن به‌عنوان «آپارتاید جنسیتی» شد.
یوسف‌زی با ابراز نگرانی از شرایط فعلی در افغانستان گفت که زنان و دختران در این کشور از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم‌اند؛ از جمله حق آموزش، حضور در اجتماع و مشارکت سیاسی.
او تأکید کرده است که واژگانی مانند «تبعیض جنسیتی» یا «آزار جنسیتی» برای توصیف گستره این سرکوب کافی نیستند و جهان باید «آپارتاید جنسیتی» را به عنوان جنایت علیه بشریت به رسمیت بشناسد.
او افزود: «افغانستان تنها کشوری در جهان است که در آن دختران برای بیش از سه سال از آموزش متوسطه محروم‌اند. زنان از حضور در عرصه‌های عمومی منع شده‌اند و در صورت سرپیچی، مجازات می‌شوند.» به گفته‌ی یوسف‌زی، این نوع محدودیت‌ها نه تنها باید در سطح اخلاقی؛ بلکه در چارچوب حقوق بین‌الملل مورد توجه قرار گیرند.
ملاله یوسف‌زی هم‌چنان از جامعه جهانی خواست تا حمایت عملی از زنان افغانستانی را افزایش داده و موضوع «آپارتاید جنسیتی» را در معاهدات بین‌المللی هم‌چون «جنایت علیه بشریت» ثبت کند. او بر ضرورت هم‌بستگی جهانی با زنان افغانستانی در این «دوران دشوار» تأکید کرد و گفت که مقاومت و پایداری آنان الهام‌بخش است.
طالبان پس از به دست گرفتن قدرت، بیش از ۱۰۰ فرمان به هدف محدودکردن زنان و دختران صادر کرده است. این فرمان‌ها با واکنش‌هایی نیز به هم‌راه بوده و برخی از کشورها خواهان لغو آن‌ها شده است؛ اما این گروه هم‌چنان محدودیت‌ها بر زنان را تشدید کرده است.
پیش از این نیز برخی از کشورها از جمله داستان دادگاه کیفری لاهه خواستار به رسمیت شناسی «آپارتاید جنسیتی» و محاکمه‌ی رهبران طالبان شده است.
