آتش‌زدن برقع در هرات؛ اعتراض نهادهای مدنی به تصمیم طالبان درباره‌ی پوشش زنان
آی‌نور سعیدپور
شماری از اعضای «نهادهای جامعه‌ی مدنی و حقوق بشری افغانستان» در هرات، نسبت به تصمیم طالبان مبنی بر اجباری‌ساختن پوشیدن برقع (چادری) برای زنان واکنش نشان داده و دست به اعتراض زدند.
این زنان و دختران در یک گردهمایی اعتراضی، یک برقع را به در حرکت نمادین اعتراضی به آتش کشیدند.
اعضای این نهاد، با پخش اعلامیه‌ای مخالفت خود را با آنچه «تصمیم زن‌ستیزانه» خوانده‌اند، اعلام کردند. آنان تأکید کرده که اجبار زنان به پوشیدن برقع با ارزش‌های اسلامی، انسانی و اصول حقوق بشری در تضاد است و زنان افغانستانی باید بتوانند آزادانه در جامعه حضور یابند و «زندگی شرافت‌مندانه» و برابر داشته باشند.
در جریان این حرکت اعتراضی، شرکت‌کنندگان شعارهایی در حمایت از آزادی، کرامت و حق حضور زنان در اجتماع سر دادند. در اعلامیه آمده است که معترضان با شعارهایی چون «من زنم نه سایه»، «نپوشانید صدایم را» و «برقع قفس پرنده‌ای است که هنوز آواز می‌خواند» پیام خود را به جامعه جهانی رسانده‌اند.
اعضای نهادهای جامعه مدنی و حقوق بشری، از سازمان‌های بین‌المللی و جامعه‌ی جهانی خواسته‌اند تا در برابر آنچه «نقض سیستماتیک حقوق زنان در افغانستان» خوانده‌اند، سکوت نکنند و برای جلوگیری از «رفتارهای تبعیض‌آمیز» بر زنان و دختران اقدام‌های فوری و مؤثر انجام دهند.
آنان تأکید کرده‌اند که «صدای زنان افغانستانی خاموش‌ناشدنی است» و هیچ تصمیم یا محدودیتی نمی‌تواند امید و اراده‌ی آنان را برای دست‌یابی به آزادی و عدالت از بین ببرد.
در روزهای اخیر، ریاست امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر طالبان در هرات دستورهای تازه‌ای مبنی بر ممنوعیت ورود زنان بدون برقع به بازارها، اداره‌های دولتی و استفاده از وسایل حمل‌ونقل صادر کرده است.
در چهار سال گذشته، طالبان محدودیت‌های بی‌سابقه‌ای را بر زنان و دختران افغانستان، به‌ویژه در زمینه‌های پوشش، کار و آموزش، وضع کرده‌اند. این گروه پیش‌تر نیز در برخی ولایت‌ها شماری از دختران و زنان را به اتهام رعایت نکردن «حجاب مورد نظر» بازداشت و زندانی کرده است.
در نخستین دوره‌ی حاکمیت طالبان در دهه‌ی ۱۳۷۰ خورشیدی نیز، این گروه پوشیدن برقع را برای زنان اجباری کرده بود. در آن زمان، زنان از کار، آموزش و حضور در فضای عمومی محروم بودند و نیروهای امر به معروف طالبان زنان را به‌دلیل نداشتن برقع یا پوشیدن چادرهای رنگی مورد تنبیه و آزار قرار می‌دادند، سیاستی که اکنون نیز در سراسر افغانستان تکرار می‌شود.
