نگرانی زنان معترض از توقف روند انتقال فعالان حقوق زن افغانستانی به آلمان
حدیث حبیبیار

جنبش «شنبههای ارغوانی» نسبت به احتمال توقف روند انتقال کارمندان محلی و فعالان حقوق بشر افغانستانی به آلمان ابراز نگرانی کرده و هشدار داده که چنین اقدامی میتواند پیامدهای «فاجعهبار» برای افراد در معرض خطر، بهویژه زنان در پی داشته باشد.
اعضای این جنبش در بیانیهای که نسخهای از آن به خبرگزاری بانوان افغانستان ارسال شده، گفتهاند که تصمیم احتمالی دولت آیندهی آلمان، بیانگر «بیتوجهی نگرانکننده» به تعهدات اخلاقی و سیاسی این کشور در برابر افرادی است که سالها در کنار نهادهای آلمانی برای تحقق ارزشهای حقوق بشر تلاش کردهاند.
در بخشی از این بیانیه آمده است که توقف احتمالی روند انتقال، این افراد را در برابر تهدیدهای «مستقیم، انتقامجویانه و باجگیرانهی» طالبان و سایر گروههای افراطی، آسیبپذیر میسازد. آنان میافزایند: «این تهدیدها میتواند زنان را نهتنها قربانی خشونت ساختارمند و آپارتاید جنسیتی کند؛ بلکه از آنان بهعنوان ابزار فشار بر دولت آلمان و جامعهی جهانی استفاده کند».
اعضای این جنبش خاطرنشان کردهاند که این زنان فعال و همکاران محلی، هر لحظه از شب و روز را با ترس و اضطراب سپری میکنند و اکنون چشمبهراه عملگرایی دولت آلمان و پایبندی آن به تعهداتش هستند. این جنبش از دولت آلمان خواسته است که حمایت از این افراد را نه بهعنوان یک وعده؛ بلکه یک اولویت حیاتی بپذیرد.
در بخش دیگری از این بیانیه آمده است: «تداوم و تسریع روند انتقال، نهتنها یک مطالبهی انسانی، بلکه مسئولیتی تاریخی برای آلمان است؛ کشوری که سالها در صف مقدم دفاع از حقوق بشر و بهویژه حقوق زنان قرار داشته است».
جنبش شنبههای ارغوانی همچنین از نهادهای مدنی، سازمانهای حقوق بشری، رسانهها و فعالان حقوق زنان خواسته است که با ایجاد یک همبستگی گسترده، برای نجات جان این افراد و دادخواهی برای آیندهشان اقدام کنند.
گفتنیست که وزارت خارجهی آلمان اعلام کرده که پروازهای انتقال پناهجویان افغانستانی را تا روی کار آمدن حکومت تازه برای دو هفته متوقف میکند.
درحال حاضر هزاران پناهجوی افغانستانی از جمله کارمندان سابق نهادهای آلمانی و فعالان حقوق زن که پذیرش دریافت کرده در پاکستان منتظر انتقال به آلمان هستند.
این در حالیست که زنان افغانستانی که با روی کار آمدن طالبان بهدلیل فعالیتهای مدنی و دفاع از حقوق بشر از کشورشان فرار کردهاند، اکنون با ترس بازگشت به جایی روبهرواند که زندگی، آزادی و کرامت انسانیشان در آن تهدید میشود. آنان در پاکستان نیز با تبعیض، نبود دسترسی به خدمات و ترس دایمی از بازداشت روبهرو هستند.