از بی‌کاری و ناامیدی زنان افغانستانی تا تاکید سازمان جهانی کار
آی‌نور سعیدپور
سازمان جهانی کار در افغانستان، بر ضرورت کار مناسب برای زنان و مردان در سراسر افغانستان تاکید کرده و آنرا نیاز اساسی کشور عنوان کرده است. این تاکید در حالی صورت می‌گیرد که زنان و دختران در نزدیک به سه سال گذشته در حاکمیت طالبان از حق کار محروم شده و در با بی‌سرنوشتی در خانه‌های شان محبوس شده‌اند. به گفته‌ی فعالان حقوق زن، حق کار و آموزش از اساسی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوق هر شهروند است.
رامین بهزاد، هماهنگ‌کننده‌ی ارشد سازمان بین‌المللی کار در افغانستان، روز (دوشنبه، ۱۶) در نشست سه‌جانبه‌ی که به مناسبت روز کارگر و امنیت در محل کار، در کابل برگزار شده بود بر ضرورت کار زنان تاکید کرد.
سازمان جهانی کار، بخش از سخن‌رانی وی را در برگه‌ی اکس این سازمان نشر کرده است. این سازمان، هم‌چنان برای بهبود وضعیت اقتصادی در افغانستان، بر کار زنان و مردان تاکید کرده است.
تاکید بر کار زنان در حالی از سوی این سازمان بین‌المللی صورت می‌گیرد که زنان پس از حاکمیت طالبان از کار در بیرون از منزل منع شده‌اند.
زهرا، که پیش از حاکمیت طالبان کارمند در یکی از موسسه‌های خارجی بود، پس از حاکمیت این گروه از کار منع شده و در دو سال گذشته بی‌کار استند.
او، با درآمدی که داشت، مصرف‌های خود و خانواده‌اش را تامین می‌کرد؛ اما اکنون علاوه بر این‌که هیچ منبع درآمدی ندارد، در دو سال گذشته حق بیرون رفتن از منزل را نیز از او زنان دیگر سلب شده است.
زهرا، با اشاره به وضعیت اقتصادی خود و خانواده‌اش می‌گوید، هزاران زنی که در دو دهه‌ی گذشته درس خوانده و در نهادهای مختلف کار می‌کردند؛ اکنون در وضعیت مشابهی استند.
وی، هم‌چنان به پیامدهای بی‌کاری نیز اشاره کرده و می‌گوید که این وضعیت زنان را در وضعیت نامناسب روانی قرار داده و تمام روز در خانه‌های شان زندانی اند.
زهرا در این مورد می گوید: “بی‌کاری افراد در کشور ضربه‌ی محکمی بر سلامتی فردی و اقتصادی یک جامعه می‌باشد”.
شماری از فعالان حقوق زن می‌گوید که ممنوعیت کاری زن در نزدیک به سه سال گذشته در کنار محدودیت‌های دیگر آسیب‌های جبران ناپذیر در بخش‌های اقتصادی، فرهنگی و حتا افزایش خشونت‌های خانوادگی گذاشته است.
مریم معروف آروین، فعال حقوق زن می‌گوید که ممنوعیت کار زنان باعث افزایش خشونت‌های خانوادگی، گسترش فقر و هم چنان زنان را بیش‌تر از پیش به مردان خانواده متکی کرده است.
وی، می‌گوید که ایجاد راه‌های چون قالین‌بافی، بافندگی، خیاطی، تجارت‌های کوچک و متوسط توسط طالبان برای زنان نمی‌تواند راه بدیلی برای کار زنان در تمام بخش‌ها باشد.
به گفته‌ی خانم آروین هر شهروندی آزادنه حق انتخاب شغل‌شان را باید در اجتماع داشته باشند.
رامین بهزاد، هماهنگ‌کننده‌ی ارشد سازمان بین‌المللی کار در افغانستان، هم‌چنان در این نشست گفته است که بازار کار افغانستان با مشکل‌های زیاد مواجه است. به گفته‌ی این سازمان، بی‌کاری یکی از بزرگ‌ترین چالش برای مردم این کشور است.
افغانستان با داشتن نیروی کار جوان؛ اما یکی از کشورها‌ست که با بالاترین نرخ بی‌کاری را دارد.
طالبان زمانی‌که قدرت را در اگست ۲۰۲۱، به‌دست گرفت کار زنان در تمام نهادها و سازمان‌های ملی و بین‌المللی ممنوع کرد.
این گروه حتا کار زنان در دفترهای سازمان ملل متحد و سازمان‌های که کمک‌های بشردوستانه را در افغانستان ارایه می‌کند؛ نیز ممنوع کرده است.
ممنوعیت کار زنان با واکنش‌های گسترده‌ی داخلی و بین‌المللی مواجه بوده است. هم‌چنان این اقدام طالبان هشدارها از افزایش بحران اقتصادی نیز در افغانستان را افزایش داده است.
طالبان؛ اما به تمام این هشدارها بی‌اعتنا و بر تطبیق فرمان‌های محدود کننده‌ی شان بر زنان از پافشاری دارند.
پیش از این برنامه‌ی توسعه‌ی سازمان ملل متحد از ممنوعیت کاری زنان در افغانستان هشدار داده و آنرا یکی از عامل‌های بحران اقتصادی موجود در افغانستان عنوان کرده بود. بر اساس آمار این سازمان ممنوعیت کار زنان از شش میلیون تا یک میلیارد دالر به اقتصاد افغانستان آسیب رسانیده است.
