پژواکی از امید در دل خاموشی؛ رادیو «نوای زن» در هرات به صدا درآمد
گزارش‌گر: پریسا حسینی | ویراستار: آی‌نور سعیدپور
در روزی روشن از مهر، صدایی تازه در آسمان هرات پیچید؛ صدایی که از زنان برمی‌خیزد و برای زنان سخن می‌گوید. رادیوی «نوای زن» به صورت رسمی با کارمندان زن در هرات آغاز به فعالیت کرد. در آیین افتتاح آن، خبرنگاران زن، فعالان مدنی و آموزگاران دانشگاه گرد هم آمده‌اند تا آغاز رسانه‌ای را جشن بگیرند که قرار است پیام آگاهی، امید و هم‌دلی را در سراسر هرات برای زنان و دختران پخش کند.
این رادیو می‌خواهد پلی باشد میان زنان شهر و روستا، تا هر زنی در هر گوشه‌ای از هرات، صدای خود را در آینه‌ی امواج بازبیابد.
شبنم کریمی، مدیرمسوول «نوای زن»، می‌گوید که این رادیو به هدف بازتاب وضعیت زنان و دختران راه‌اندازی شده است. «هدف ما تنها اطلاع‌رسانی نیست؛ می‌خواهیم آگاهی را به زبان زنانه روایت کنیم. نوای زن قرار است تریبونی باشد برای زنانی که هنوز فرصت سخن گفتن نیافته‌اند.»
کریمی، می‌افزاید که همه‌ی کارمندان این رسانه، از مدیریت تا گویندگی و خبرنگاری، زنان استند و همین ویژگی به رادیو هویت و معنایی ویژه بخشیده است.
یکی از سهام‌داران این رسانه نیز، میای آ‌گوید که با اساس‌گزاری نوای زن می‌خواهند صدای زنان و خواست‌های آنان را به صدا درآورند و در میان آنان ارتباط برقرار کنند. «ما می‌خواهیم پیام حقوق زن را در چهارچوب ارزش‌های اسلامی به تمام ولسوالی‌های هرات برسانیم تا هر مادر، همسر و دختری بتواند از حق و جایگاه واقعی خود آگاه شود.»
پیش از این، رادیوی «نوای زن» پنج سال در فراه فعالیت داشت و حالا پس از سال‌ها تلاش و وقفه، با همان نام و با تجربه‌ای پخته‌تر به هرات آمده تا میدان آگاهی را گسترش دهد.
سمیه سمیر (نام مستعار)، یکی از کارمندان این رسانه است. او از داشتن شغل و هم‌چنان کار در مکانی که همه دختران و زنان است و برای آنان می‌گوید؛ ابراز خرسندی می‌کند. در حالی که لب‌خند می‌زند و چشم‌هایش از خوش‌حالی پر از اشک است، می‌گوید: «ما در برابر خاموشی ایستاده‌ایم. حتا اگر تنها بمانیم، صدا را ادامه می‌دهیم.»
فوزیه سلطانی، فعال حقوق زن نیز، افتتاح این رادیو را «نوری در روزهای تیره»ی زنان و دختران توصیف کرده و می‌گوید که این گونه شماری از زنان خودکفا می‌شود. او می‌افزاید که این رادیو می‌تواند میان زنان و دختران فرصت هم‌دلی را ایجاد کند و آنان را به‌هم دیگر نزدیک‌تر کنند.
خانم سلطانی از گشایش این رادیو ابراز خرسندی کرده و می‌گوید: «نوای زن می‌تواند روزنه‌ای از امید برای دخترانی باشد که احساس می‌کنند فراموش شده‌اند. این صدا ثابت می‌کند که زنان هنوز حضور دارند، هنوز می‌گویند و هنوز می‌خواهند.»
شماری از آموزگاران دانشگاه نیز، بر اهمیت آزادی بیان در افغانستان تاکید کرده و می‌گویند که رسانه‌های ویژه‌ی زنان می‌تواند در بازتاب صدای زنان و دختران نقش سازنده داشته باشد.
خانم ارسلان (نام مستعار)، استاد دانشکده‌ی ژورنالیزم دانشگاه هرات، باور دارد که رادیو نوای زن نمادی از مقاومت و پایداری زنان و دختران باشد. «نوای زن فقط یک رادیو نیست؛ بلکه نماد اراده و پایداری زنان در روزگار سخت است. صدایی که اگر دوام یابد، می‌تواند بخشی از تاریخ مقاومت زنان افغانستانی شود.»
رادیوی «نوای زن» با شعار «آگاهی، آغاز تغییر» در ۲۰ اکتبر در هرات فعالیت خود را آغاز کرده است. مسوولان این رسانه تاکید می‌کنند که زن نه در حاشیه، که در قلب جامعه ایستاده است.
اکنون، در امواج ۸۸.۸، نوایی شنیده می‌شود که از دل زنان می‌آید و به دل‌ها می‌نشیند؛ نوایی از آگاهی، امید و زندگی.
