پانزدهم اگست؛ روز سیاه و تاکید زنان برای ادامه‌ی حق‌خواهی

در آستانه‌ی سومین سال حاکمیت طالبان، گروهی از زنان معترض از پانزدهم اگست به عنوان “روز سیاه” برای مردم افغانستان به‌یژه زنان یاد می‌کنند. این زنان تاکید دارند که آنان به حق‌خواهی، دادخواهی و مبارزه‌ی شان ادامه می‌دهند.

گروهی از زنان معترض موسوم به “جنبش زنان پنجره امید” با نشر اعلامیه‌ای می‌گویند که پانزدهم اگست “سومین سال‌روز بدبختی مردم افغانستان” است.

در این اعلامیه که نسخه‌ی از آن به خبرگزاری بانوان افغانستان نیز ارسال شده؛ آمده است ” “پانزدهم اگست یادآور تاریخی‌ست که در نتیجه‌ی توافق‌نامه‌ی ننگین دوحه یک کشور با نظام دموکراتیک به یک گروه تروریستی بین‌المللی عملا  تسلیم داده شد”.

اعضای جنبش زنان پنجره امید، روز به قدرت رسیدن طالبان را “تکرار یک روز سیاه” عنوان کرده و می‌گویند که با این تکرار؛ “دامنه‌ی حذف سیستماتیک زنان، جنایت علیه بشریت، نسل کشی، قتل مردم بی‌گناه از همه اقشار، فقر و ناامنی و تروریست‌پروری” هرروز گسترده‌تر می‌شود.

زنان معترض، قدرت‌گیری مجدد طالبان را “تسلیم‌دهی” قدرت به این گروه عنوان کرده و می‌افزایند که مردم افغانستان به‌ویژه زنان به این “تراژدی تلخ با چشمان نفرت و قلب خونین نگریسته وبا آرزوهای دیرینه‌ی پیش‌رفت و ترقی، صلح و عدالت ناخواسته” وداع کردند.

در بخش از این اعلامیه آمده است که پیامد و عواقب “تسلیم‌دهی قدرت به طالبان” را زنان و دختران با محرومیت از همه‌ی حقوق شان، کار، آموزش، خودکشی، ازدواج‌های اجباری و زیر سن می‌پردازند.

اعضای جنبش پنجره امید، هم‌چنان به افزایش بحران بشری، فقر، سوتغذیه، افزایش مهاجرت، بازداشت‌ها و قتل‌های فراقانونی نیز اشاره کرده و افزوده که مردم افغانستان بهای این “تسلیم‌دهی” قدرت را می‌پردازند. 

در اعلامیه آمده است: “حق‌خواهی، عدالت‌خواهی و آزادی‌خواهی مسیر ماست به امید پایان تسلط گروه طالبان و ایجاد حکومت همه شمول و دموکراتیک، و استیلای حقوق بشری به آن ادامه می‌دهیم”. 

طالبان پس از بیست‌ سال، بار دیگر در ۱۵ اگست ۲۰۲۱ به قدرت برگشت. 

این گروه پس به دست گرفتن قدرت، باوجود وعده‌های قبلی محدودیت‌های گسترده بر آزادی‌های اساسی و ابتدایی شهروندان افغانستان وضع کرد. بیش‌تر از ۵۰ فرمان به هدف محدود کردن زنان و دختران وضع شده است. 

این گروه در حالی به سومین سال حاکمیت شان نزدیک می‌شود که در این مدت اعتراض زنان برای حق‌خواهی باوجود سرکوب، بازداشت و زندانی‌شدن هم‌چنان دوام یافته است.