زنان در روز جهانی زن خواستار به رسمیت‌شناسی آپارتاید جنسیتی شدند 

شماری از فعالان حقوق زن، ورزش‌کاران و جنبش‌های اعتراضی زنان در داخل و خارج از افغانستان به‌مناسبت روز جهانی زن، علیه محدودیت‌های طالبان بر زنان، دست به اعتراض زدند. آنان می‌گویند که جامعه‌ی جهانی باید “آپارتاید جنسیتی” در افغانستان را به‌رسمیت بشناسد و از زنان این کشور که با تهدید‌های روز افزون علیه عمل‌کرد‌های گروه طالبان مبارزه می‌کنند، حمایت کند.

تعدادی از دختران مهاجر افغانستانی در اسلام آباد پاکستان به‌مناسبت هشتم مارچ، مسابقه‌ی فوتبال برگزار کردند و می‌گویند که هدف از راه‌اندازی این بازی به نمایش‌گذاشتن توانایی‌های دختران  افغانستانی و انتقاد از محدودیت‌های طالبان است.

لاله سادات، ورزش‌کار و عضو جنبش اتحاد و هم‌بستگی در یک نوار تصویری به رسانه‌ها می‌گوید که زنان افغانستان قربانی سیاست‌های طالبان شده‌اند و از ابتدایی‌ترین حق خود که شامل درس، تحصیل و ورزش می‌شود، محروم هستند. او به نمایندگی از ورزش‌کاران از کشور‌های جهان  می‌خواهد که از ایستادگی زنان در برابر گروه طالبان حمایت کنند.

او، گفت: “جهان نباید زنان افغانستان را فراموش کند. ما ورزش‌کاران از جامعه‌ی جهانی و نهاد‌های ورزشی می‌خواهیم تا تهدید‌‌ها علیه ورزش‌کاران و زنان افغانستان را جدی بگیرند.”

هم‌زمان اعضای “جنبش نیرو‌های مترقی افغانستان” در یک حرکت اعتراضی در پایتخت پاکستان گفته‌اند که زنان افغانستان اکنون با بدترین شرایط علیه گروه طالبان مبارزه می‌کنند و جهان نباید آنان را در این مبارزه‌ها تنها بگذارد.

اعضای این جنبش افزودند: “زنان افغانستان در تاریک‌ترین، وحشت‌ناک‌ترین و سیاه‌ترین شرایط اجتماعی، فرهنگی، سیاسی شب و روز‌های خود را سپری می‌کنند.”

اعضای جنبش “صدای زنان افغانستان” در ایران نیز به مناسبت گرامی‌داشت از روز هم‌بستگی زنان از سازمان ملل و نهاد‌های حقوق بشری خواستند تا به حمایت از زنان افغانستان دست از اعلامیه صادرکردن بردارند و وارد عمل شوند.

علاوه بر این جنبش‌های اعتراضی زنان در داخل افغانستان نیز با تهدید‌های بی‌شمار طالبان، همواره تلاش دارند تا آپارتاید جنسیتی در افغانستان از سوی جامعه‌ی جهانی به رسمیت شناخته شود و حقوق زنان در این کشور نیز مانند زنان در سایر کشورهای جهان تأمین شود.

اعتراض جنبش‌های داخلی در روز جهانی زن از یک حرکت اعتراضی در خیابان‌های ولایت تخار آغاز شد. شماری از جنبش‌های دیگر نیز در مکان‌های سربسته علیه عمل‌کرد‌های گروه طالبان دست به اعتراض زدند و از سازمان ملل متحد و جامعه‌ی جهانی خواهان پاسخ‌گو ساختن گروه طالبان در برابر زنان شدند.

«ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان» در تخار یک اعتراض خیابانی را راه‌ انداختند و شعارهای «حکومت زن‌ستیز سرنگون سرنگون – نظام طالبانی نابود باید نابود گردد» را سر دادند.

بانوان معترض تخار گفتند: “ترسی از زندان‌، شکنجه و کُشته‌شدن نداریم؛ سازمان ملل متحد باید طالبان را به خاطر جنایت‌های جنگی، آپارتاید جنسیتی و‌ صد‌ها جنایت دیگر که علیه مردم مرتکب شده‌اند مورد پاسخ‌گویی قرار دهد.”

هم‌چنان زنان معترض در کابل نیز از وضعیت کنونی زنان افغانستان ابراز نگرانی کردند و گفتند که به‌خاطر حقوق از دست‌رفته‌ی خود در برابر طالبان ایستادگی می‌کنند.

‏اعضای «جنبش زنان آزاده و مقاوم» در مکان سربسته‌ای در کابل افزودند که جهان در مقابل جنایت‌های گروه طالبان خاموش بوده و بر صدای زنان ناشنوا است.

با این حال بانوان معترضی که عضو جنبش اتحاد و هم‌بستگی زنان هستند نیز بیان کرده اند که زنان افغانستان از سرکوب طالبان نمی‌ترسند و برای بدست آوردن حقوق خود می‌جنگند. آنان می‌گویند: “زنان افغانستان پُرقدرت‌ترین زنان جهان اند؛ چون علیه نابرابری و ظلم مبارزه می‌کنند و از سرکوب وحشت‌ناک طالبان نمی‌ترسند.”

اعضای چندین جنبش‌ اعتراضی دیگر از جمله جنبش زنان شمال، صدای زنان افغانستان و ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی زنان نیز در حرکت‌های اعتراضی و مکان‌های جداگانه با شعار «به سلطه خون‌خوار و زن‌ستیز طالب بصورت قطعی پایان داده شود» در روز همبسته‌گی زنان علیه گروه طالبان صدا بلند کردند.

‏جنبش زنان معترض شمال می‌گویند که زنان افغانستان در حاکمیت گروهِ «هیولای زن‌ستیز» و «تروریست» طالب حتی اجازه‌ تنفس هوا را ندارند. آنان نیز خواستار توجه جدی سازمان ملل متحد به وضعیت زنان این کشور شده‌اند.

هم‌زمان اعضای «جنبش صدای زنان افغانستان» در یک نوار تصویری به رسانه‌ها گفتند: “ما دولت طالبانی نمی‌خواهیم، ما دولت تروریستی و وحشت‌گری نمی‌خواهیم؛ عاملان اصلی جنایت علیه زنان را نمی‌بخشیم.”

علاوه بر آن ‏«ائتلاف مستقل جنبش‌های اعتراضی زنان افغانستان» هم‌چنان به مناسبت ۸مارچ، روز جهانی زن، با شعار «حکومت زن‌ستیز سرنگون سرنگون» علیه محدودیت‌های طالبان اعتراض کردند و می‌گویند که خواست زنان افغانستان به دادگاه کشانیدن طالبان است.

این سومین هشت مارچ است که زنان تحت حاکمیت طالبان در برابر نزدیک به ۶۰ فرمان محدود کننده‌ی این گروه مبارزه می‌کنند. آن بیش از سه سال می‌شود که از رفتن به مکتب‌ها و دانشگاه‌ها و کار در بیش‌تر نهاد‌های دولتی و خصوصی محروم اند.

این در حالی‌ست که گروه طالبان بار‌ها اعلان نموده که این گروه حقوق زنان را مطابق به شریعت اسلامی تامین کرده است.