روز جهانی رادیو؛ دیدار رییس یوناما از چند رسانه‌ی شنیداری
حدیث حبیب‌یار
نماینده‌ی ویژه‌ی دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان، به مناسبت روزجهانی رادیو از دفتر دو رادیوی محلی در کابل در حالی دیدن کرد که در بعضی از ولایت‌های افغانستان حضور و پخش صدای زنان در رسانه‌ها از سوی گروه طالبان ممنوع شده است.
یوناما امروز سه‌شنبه (۲۴ دلو) تصویر‌ها و ویدئو حضور رزا اوتونبایوا، نماینده‌ی دبیرکل سازمان ملل متحد را در دفتر «رادیو کلید و مرسل» پخش کرد.
رزا اوتونبایوا در پیامی گفت است که سازمان ملل از حق مردم افغانستان برای دسترسی به اطلاعات و آزادی بیان پشتیبانی می‌کند.
نماینده‌ی دبیرکل سازمان ملل با حضور در این رادیو‌ها گفت «ما امروز را جشن می‌گیریم تا از قدرت رادیو به عنوان منبع خبر، آموزش و گفت‌وگوی عمومی برای یک قرن در افغانستان ستایش کنیم.»
رزا اوتونبایوا افزود که در حال حاضر ۱۵۰ شبکه رادیو در افغانستان فعالیت دارد.
یوناما هم‌چنان در یادداشتی در شبکه‌ی اجتماعی اکس‌اش جهان بدون رادیو را بسیار دشوار عنوان می‌کند: «تصور جهان بدون رادیو دشوار است.»
یوناما در حالی از روز جهانی رادیو در افغانستان تجلیل می‌کند که از زمان تسلط طالبان بر این کشور ده‌ها رسانه به دلیل وضع محدویت‌های طالبان از جمله پخش صدای زنان مسدود و صدها خبرنگار زن بیکار شده است و یا هم افغانستان را ترک کرده‌اند.
امروز سه‌شنبه ۱۳ ماه فبروری، روز جهانی رادیو است. رادیو در افغانستان برای نخستین بار در سال ۱۹۰۶ میلادی در زمان شاه امان الله به نام رادیو کابل در ساختمانی به نام «کوتۀ لندنی» در نزدیک منطقه‌ی دهمزنگ کابل به نشرات آغاز کرد.
آزادی بیان و رسانه‌ها از دستاوردهای بزرگ در بیش از دو دهه‌ی گذشته در افغانستان پنداشته می‌شد.
در این مدت صدها رسانۀ تصویری، شنیداری و چاپی آغاز به فعالیت کردند و زمینۀ کار به هزاران تن به شمول زنان فراهم شده بود.
اما این در حالی‌ست که مرکز خبرنگاران افغانستان در اعلامیه‌ای اخیر خود می‌گوید که طی بیش از دو سال گذشته که طالبان بر این کشور دوباره حاکم شده اند، نشرات تقریباً ۶۰ درصد رسانه ها متوقف شده اند.
این مرکز ادعا کرد که طالبان در دو سال گذشته ۱۴ دستورالعمل را در بخش رسانه‌ها صادر کرده اند که رسانه‌ها و خبرنگاران را با چالش‌های جدی روبه‌رو کرده است.
به گفتۀ این مرکز که اکنون در افغانستان فعالیت‌های خود را متوقف کرده است این محدودیت‌ها بیشتر متوجه کارمندان زن رسانه‌ها بوده که مهمترین‌شان این بوده که بر علاوه‌ی پوشیدن ماسک در حضور مردان از ثبت برنامه‌ی مشترک و مصاحبه با مردان منع شده اند و پخش صدای زنان در هلمند به طور کلی منع شده است.
