فراغت ۶۰ دختر از دوره‌ی آموزش خیاطی و صنایع‌دستی در کابل 

به تعداد ۶۰ دختر پس از سپری‌کردن دوره‌ی آموزشی شش ماهه در بخش‌های خیاطی، مهره‌دوزی، بافندگی، رسامی و خطاطی از یک کارگاه آموزشی خیاطی در کابل فارغ شدند.

حسنا روفی، مسوول یک کارگاه آموزشی که زمینه‌ی آموزش دختران را فراهم کرده است؛ ابراز امیدواری می‌کند که از این طریق بتواند برای زنان و دختران بیش‌تری زمینه‌ی کار را فراهم کند.

خانم رووفی می‌افزاید؛ از میان دختران که از این دوره‌ی آموزشی فارغ شده‌اند، ۲۵ نفر را بر اساس استعداد شان دوباره به کار جذب کرده است. «بانوانی که از این جا فارغ می‌شوند، با توجه به مهارتی که در بخش‌های مختلف به‌دست آورده‌اند، می‌توانند کار کنند. ما از این طریق توانستیم حدود ۲۵ بانو را دوباره شامل کار کنیم.»

در همین حال، شماری از دخترانی که از این دوره‌ی آموزشی فارغ شدند؛ ضمن خوش‌حالی‌ می‌گویند که در ختم این دوره، حرفه‌های جدید یاد بگیرند. آنان تاکید دارند که اکنون با فراگیری این مهارت‌ها می‌تواند برای خود‌شان زمینه‌ی کار را فراهم کند.

اسما، یکی از هزاران دختری است که پس از روی کار آمدن طالبان از آموزش محروم شده است. او، پس از محدودیت‌های طالبان تلاش کرده است که از راه‌های دیگر حضورش را در جامعه حفظ کند. 

وی، پس از ممنوعیت آموزش از سوی طالبان به رسامی رو آورد. به گفته‌ی خودش؛ اکنون فعالیت در بیرون از منزل و حضور در اجتماع برایش مهم‌تر از درآمدی‌ است که از این طریق به‌دست می‌آورد.

اسما، که اکنون مصروف رسامی است، می‌گوید مردم از برای خرید اثرهای آنان هزینه نمی‌کند و اثرهای شان نیز به فروش نمی‌رسد. به گفته‌ی اسما درآمد فروش اثرهایش حتا مصرف رنگ، کاغذ و نقاشی شان نمی‌شود.

فرح دیبا، خانمی دیگری‌ست که پس از حاکمیت طالبان از آموزش محروم شده؛ او، نیز کارگاه خیاطی برای شماری از دختران فراهم کرده است.

همراه با فرح دیبا، هفت دختر دیگر نیز مصروف خیاطی و صنایع دستی‌ست. آنان از فراهم شدن زمینه‌ی کار از این طریق ابراز خرسندی کرده و می‌گویند با خیاطی، چرمه‌دوزی و مهره‌دوزی می‌توانند کسب‌درآمد کنند.

فرح دیبا، می‌گوید؛ دوست دارد فرهنگ افغانستانی و لباس‌های محلی کشور را با هنر دست دختران به سطح جهانی به‌نمایش بگذارد.

از سوی دیگر برخی از فعالان حقوق زن نیز با استقبال فعالیت زنان در بخش تجارت‌های کوچک و متوسط آن‌را راهی برای استقلالیت مالی زنان عنوان می‌کنند.

در این میان، نجمه فرهمند، فعال حقوق زن ابراز امیدواری می‌کند که از این طریق برای زنان بیش‌تری زمینه‌ی آموزش حرفه‌های مختلف و کار فراهم شود.

طالبان پس از به‌دست گرفتن قدرت، آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را ممنوع کرده است. این گروه هم‌چنان کار زنان در نهادهای دولتی، غیردولتی و حتا دفترهای سازمان ملل را منع کرد.

پس از این ممنوعیت‌ها در دو سال پسین شمار زیادی از دختران و زنان به صنایع‌دستی و تجارت‌های کوچک و متوسط رو آورده‌اند. اما با آن‌هم کار زنان در بخش‌های خصوصی نیز از فرمان‌های محدودکننده‌ی طالبان متاثر شده است. از سوی دیگر زنان تجارت‌پیشه با کم‌بود و یا نداشتن بودجه‌ی کافی برای سرمایه‌گذاری و یا راه‌اندازی تجارت‌های شان، مواجه‌اند. این زنان تجارت پیشه به بازارهای ملی و بین‌المللی نیز دست‌رسی ندارند.