جمیله حسینی: تجارت‌ام را با یک‌هزار افغانی آغاز کردم
زنان افغانستان در سال‌های پسین با کار و تلاش در عرصه‌های مختلف به دنبال استقلال مالی اند. جمیله حسینی از بازرگانانی است که در بخش تولید صابون، مواد آرایشی و صنایع دستی کار می‌کند. با جمیله در مورد چگونگی آغاز کارش و پیشرفت آن گفت‌وگویی ترتیب دادم که در ادامه می‌خوانید.
پرسش: از چه زمانی به کار تجارت آغاز کرده‌اید؟
پاسخ: برای نخستین بار، شاید 15 سال پیش بود که با سرمایه‌ی یک‌هزار افغانی به تجارت آغاز کردم و اکنون سرپرستی خانواده‌ام را به عهده دارم و با درآمد حاصل از تجارت‌ام، مخارج خود و فرزندانم را تامین می‌کنم.
پرسش: در مورد تجارت تان معلومات دهید.
پاسخ: تمام موادی که من از آن صابون می‌سازم مواد خالص و طبیعی چون شیرگاو، میوه‌هایی مثل هندوانه، لیمو شیرین و آرای نقره است که به آسانی در همه‌جای در دسترس است و تاثیر خوبی در زیبایی دارد.
پرسش: در مورد چگونگی ساخت صابون برای مان بگویید.
پاسخ: در قسمت تولید صابون، ما هر دو ماه پخت داریم و در مورد خواص گیاهان مطالعه کرده و سپس به پخت و تولید صابون می‌پردازیم که این مواد طبیعی نسبت به مواد غیرطبیعی مفیدتر است و به همین دلیل، علاقه‌مندان زیادی دارد.
پرسش: در کنار ساخت صابون دیگر در چه بخش‌هایی فعالیت دارید؟
پاسخ: ما در کنار ساخت صابون؛ صنایع دستی چون کیف، ست‌های زینتی، لباس‌های زنانه و سرمه نیز تولید می‌کنیم.
پرسش: چه چالش‌هایی سد راه تان بود، اکنون حامی مالی دارید و حکومت در رونق کسب و کارتان کمک می‌کند یا خیر؟
پاسخ: از آغاز کارم تا اکنون، خانواده‌ام حامی من بوده اند و با کمک آن‌ها توانسته‌ام با عرف و سنت‌های دست‌وپاگیری که برای زنان در جامعه‌ی افغانستان وجود داشته و هنوز هست، مبارزه کنم. تاکنون از سوی کسی حمایت مالی نشده‌ام و در قسمت پرسشی که در رابطه با حمایت اتاق تجارت و صنعت مطرح کردید، ما نیاز داریم تا کارگاه‌های آموزشی برای رونق تجارت و بازاریابی برگزار شود که به ندرت این اتفاق می‌افتد.
پرسش: آیا آن‌قدر که توقع داشتید از کار شما استقبال شده است؟
پاسخ: حمایت و استقبال مردم و به ویژه زنان از محصولات ما خوب بود اما در سال جاری به دلیل شیوع کووید-19، قیمت محصولات ما به شدت کاهش یافت و این مسئله، ضربه‌ی بزرگ اقتصادی برای تجارت ما وارد کرد.
ترتیب: نگینه بارکزی
