کارکنان پیشین خانه‌های امن، امنیت ندارند

با روی کار آمدن طالبان فعالیت بسیاری از نهادهای حامی زنان در افغانستان متوقف شد. خانه‌های امن از نهادهای مدافع زنان متضرر از خشونت بود که طی بیست سال گذشته به زنان آسیب‌دیده و آسیب‌پذیر از خشونت‌های خانوادگی پناه می‌داد. با بسته شدن این نهادها، کارمندان پیشین آن و زنان متضرر از خشونت که در این مکان زندگی می‌کردند در وضعیت بد امنیتی به سر می‌برند.

یکی از کارمندان پیشین این نهادها که به دلیل تهدیدهای امنیتی نمی‌خواهد نامی از او گرفته شود می‌گوید پس از سقوط حکومت خانه‌نشین شد و اکنون به دلیل چالش‌های امنیتی مجبور است چند بار در ماه، محل سکونت‌اش را تغییر دهد.

او می‌گوید به دلیل این که کارمند خانه‌ی امن بوده است، مخالفان زیادی دارد و تهدیدات تلفنی بسیاری دریافت کرده است. وی مدت 17 سال کارمند اجتماعی بوده است و می‌گوید در چند شهرستان نیز کار کرده است.

او هم‌چنان از نهادهایی که در تخلیه‌ی افراد پس از سقوط حکومت دخیل بوده اند انتقاد کرده و می‌گوید که کارمندان زن در این نهادها باید جز نخستین افرادی می‌بودند که افغانستان را ترک می‌کردند.

به گفته‌ی وی، او و همکاران‌اش در وضعیت بد امنیتی به سر می‌برند.

سازمان عفو بین‌الملل نیز چندی پیش در گزارشی، از بین رفتن خدمات به زنان و دختران قربانی خشونت و کارمندان خانه‌های امن در افغانستان پس از تسلط طالبان را خطرناک عنوان کرد.

عفو بین‌الملل در این گزارش گفته است افرادی که در خدمات حفاظتی دخیل بوده اند از جمله کارمندان خانه‌های امن، وکلا، مقام‌های دولتی و قضات در معرض خطر اند.

به گزارش این نهاد پس از بسته شدن خانه‌های امن، برخی از این نهادها از سوی طالبان غارت و تصرف شدند و کارکنان آنان نیز از سوی این گروه مورد آزار و اذیت و یا تهدید قرار گرفته اند.

در ماه نوامبر سال روان اما سهیل شاهین یکی از سخن‌گویان طالبان به عفو بین‌الملل گفته است که بر اساس احکام اسلامی، جایی برای خشونت علیه زنان وجود ندارد و زنانی که با خشونت مواجه اند، می‌توانند به محاکم ارجاع شوند.

در این میان شماری دیگر از زنان که در گذشته با خانه‌های امن همکار بوده اند نیز از تهدیدهای امنیتی نگران اند.

مریم (نام مستعار) یکی دیگر از کارکنان خانه‌ی امن می‌گوید بیش از 5 سال در خانه‌ی امن کار کرده است و اکنون در بیکاری و با تهدیدهای امنیتی زندگی می‌کند.

او می‌افزاید شوهران زنانی که در گذشته در خانه‌ی امن به سر می‌بردند، با تماس‌های مکرر تلفنی او را تهدید به مرگ می‌کنند.

مریم حالا در پایتخت سرگردان است و می‌گوید در وضعیت بد امنیتی، اقتصادی و روحی به سر می‌برد.

زرغونه (نام مستعار) یکی دیگر از کارکنان پیشین خانه‌ی امن در یکی از ولایت‌های افغانستان بود. او نیز چون دیگر همکاران‌اش با چالش‌های امنیتی روبروست.

وی از نهادهایی که برای تخلیه‌ی افراد آسیب‌پذیر از افغانستان کمک می‌کنند می‌خواهد تا به وضعیت او و همکاران‌اش نیز توجه کنند.

گفتنی است که طالبان پس از تسلط بر هر یک از ولایات افغانستان زندانی‌ها را رها کردند که شمار زیادی از آنان به جرم خشونت علیه زنان زندانی بودند.

گزارش‌گر: سیمین صدف