«هدف اصلی من است که به جهانیان نشان بدهیم که زنان افغانستانی قوی اند و می‌توانند کارهای دشواری را که مردان انجام می‌دهند، انجام بدهند.» گوشه‌ای از صحبت‌های فاطمه سلطانی، فاتح قله‌ی نوشاخ بلندترین قله‌ی افغانستان است. برای معرفی بیشتر، خبرگزاری بانوان افغانستان با او گفت‌وگویی را ترتیب داده است که در ادامه می‌خوانید.
فاطمه سلطانی استم و در سال ۱۳۸۱ هـ.ش. در بهسود میدان وردک چشم به‌جهان گشودم. در سال ۱۳۹۵ مکتب را به پایان رساندم به دلیل مشکلات اقتصادی، نتوانستم تحصلات خود را ادامه دهم.
پرسش: از چه زمانی‌ست که ورزش می‌کنید؟
پاسخ: از سن ۱۲سالگی به ورزش روی آورده‌ام. یک‌سال در مجتمع ورزشی فجر، عضویت تیم تکواندو را داشتم. اما بنابر مشکلاتی که پیش شد، نتوانستم ادامه دهم. سپس، ورزش جوجیتسو را آغاز کردم و در حال حاضر عضویت تیم ملی جوجیتسو را دارم. در کنار این، سه ماه ورزش رزمیِ بوکس را کار کردم و چند مدتی هم تمرین‌های کوهنوردی را انجام دادم. در زمان تمرین‌های کوهنوردی از بین ۲۰ نفر، ۹ نفر انتخاب شدیم تا به قله‌ی نوشاخ برویم. برای فتح این قله، یک‌ماه در کوه‌های سالنگ، پنجشیر و جاهای دیگر تمرین کردیم.
پرسش: در چه مدت‌زمانی قله‌ی نوشاخ را فتح کردید؟
پاسخ: فتح این قله، ۱۷ روز طول کشید. ما در روز ۱۸م ماه جولای کابل را به‌قصد واخان بدخشان ترک کردیم وپس از سه هفته در روز(۶ ماه آگوست) توانستیم به قله نوشاخ که در شمال شرق کشور است و بلترین قله افغانستان در واخان بدخشان است صعود کنیم.
پرسش: در کنار این دستاورد، دستاورد دیگری هم داشتید؟
پاسخ: من بدون هیچ باختی در مسابقات داخلی جوجیتسو، توانستم ۲۵ مدال طلا را بدست آورم. در سال ۲۰۱۷ میلادی، با حسین بخش صفری قهرمان جوجیتسوکار افغانستان به کشور ترکمنستان سفر کردم و در مسابقات آسیایی در شهر عشق‌آباد این کشور اشتراک کردم. هم‌چنان در سال ۲۰۱۸ میلادی برای اجرای مسابقات به کشور اندونیزیا سفر کردم.
پرسش: تیم کوهنوردی متشکل از چند نفر است؟
پاسخ: در تیم هایک وینچر افغانستان، ۲۰۰ عضو آقا و بانو وجود دارد که از میان این افراد، علی اکبر سخی رهبریِ این گروه را به دوش دارد.
پرسش: از چالش‌های که فرا راه کوهنوردی دختران است بگویید.
پاسخ: تغییرات آب‌وهوا و نبود امنیت کافی، برای رشتۀ کوهنوردی به‌عنوان چالش محسوب می‌شوند. و طبیعتا این مشکلات و چالش‌ها در موارد زیادی باعث شده‌اند که ما به‌صورت درست نتوانیم تمرینات خود را در مکان‌های مناسب انجام دهیم. در کنار این مشکلات، ناسازگاری با ابزار این ورزش در زمانی که برف‌ها آب می‌شوند و نمی‌توانند در چنین شرایطی ما را محکم نگه‌دارند، از جمله مشکلات فردی من و شاید خیلی از هم‌تیمی هایم محسوب می‌شود.
پرسش: چه هدفی را از طریق ورزش دنبال می‌کنید؟
پاسخ: آن‌چه را که فعلا در ذهن دارم، ادامه‌دادن این ورزش تا زمانی‌ست که زنده باشم. من می‌خواهم از اولین افرادی باشم که در قلۀ اورست حضور پیدا میکند. دوست دارم در این بزرگ‌ترین قلۀ جهان، پرچم افغانستان را بلند کنم.
پرسش: در پایان، از کی چه می‌خواهید؟
پاسخ: من از فدراسیون تربیت بدنی افغانستان می‌خواهم که حمایت از بانوان ورزش‌کار را در صدر برنامه‌های خود قرار بدهند تا ما با نشان‌دادن توانایی‌های‌مان، دست‌آوردهای جهانی بنام افغانستان کسب کنیم.
ترتیب‌کننده: مهناز محمدی
