وابستگی و فقر؛ پیامدهای سیاست طالبان علیه زنان
آینور سعیدپور
نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد میگوید که سیاستهای «غیراسلامی و غیرانسانی» طالبان از جمله ممنوعیت آموزشی و کاری دختران همچنان محدودیتهای شدید بر آزادیهای اساسی آنان، دشمنی مستقیم با مردم افغانستان و آیندهی این کشور است.
نمایندگی دایمی افغانستان، با نشر اعلامیهای به مناسبت هفتادوششمین سالگرد تصویب اعلامیهی حقوق بشر میگوید که این روز برای مردم افغانستان، یادآور زخمهای عمیق و آلتیام نیافتهای است که بر اثر جنگهای تحمیلی، رژیمهای مستبد بهویژه طالبان، متحمل شدهاند.
در اعلامیه آمده است که در افغانستان تحت سطلهی طالبان، زنان و دختران از ابتداییترین حقوق شان محروم اند.
به گفتهی نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد، اقدامهای طالبان و سیاستهای سرکوبگرانهی این گروه بر زنان، این کشور را به سوی ناداری، وابستگی دایمی و بدبختی سوق میدهد.
در ادامهی اعلامیه، فعالیتهای اعتراضی زنان در برابر طالبان را به عنوان «نور امید در تاریکی» عنوان کرده و نوشته صدای شجاع زنان افغانستانی که در برابر سرکوب ایستادگی میکند؛ نماد قدرت و ارادهی انسانیست که از موانع عبور میکند.
نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد، از جامعهی جهانی خواسته که اقدامها و سیاستهای طالبان را «شدیدا محکوم» کند. همچنان جامعهی جهانی تعهد خود را برای حمایت از مردم افغانستان بهویژه زنان تجدید کند.
دهم دسامبر برابر با هفتادوششمین سالگرد تصویب اعلامیهی جهانی حقوق بشر است. از این روز همچنان به عنوان روز جهانی حقوق بشر تجلیل میشود.
افغانستان باوجودیکه اعلامیهی جهانی حقوق بشر را امضا کرده و متعهد به حمایت معاهدههای آن است؛ اما پس از قدرتگیری مجدد طالبان، حقوق بشر به گونهی گسترده در این کشور نقض شده است.
