نگرانی‌ها از محدودیت‌های طالبان بر آزادی بیان و خبرنگاران زن

شبکه‌ی خبری اورآسیا، با نشر گزارشی گفته است که طالبان با اعمال محدودیت‌های روز‌افزون بر فعالیت‌ رسانه‌ای، تعطیل، کنترول و سانسور خبرنگاران زن، در تلاش خفه کردن رسانه‌ها در افغانستان است. 

این شبکه‌ی خبری، فعالیت رسانه‌ای در افغانستان را «صدای عقل و منطق» خوانده و می‌گوید که طالبان برای خاموشی این صدا، «بدترین تلاش» را می‌کنند. 

اورآسیا، با نشر گزارش تحلیلی امروز سه‌شنبه، چهارم ثور، به بررسی وضعیت رسانه‌ای و خبرنگاران در افغانستان پس از اگوست ۲۰۲۱، پرداخته است. 

‏در گزارش منتشر شده، آمده است: «رسانه‌های داخلی افغانستان با سانسور شدید مواجه هستند. مجبور هستند که عمدتاً تبلیغات طالبان را پخش کنند و در عین حال از نشر محتوای خلاف نظر آنان خودداری کنند». 

اورآسیا، از کاهش چشم‌گیر خبرنگاران زن در فعالیت‌های رسانه‌ای پس از آگوست ابراز نگرانی کرده و به نقل از گزارش‌گران بدون مرز (RSF)، نگاشته است که در ماه فبروری ۲۰۲۴، محمدخالد حنفی، وزیر امر بالمعروف طالبان، در جریان نشستی در کابل به نماینده‌های رسانه‌ها هشدار داد که اگر زنان هنگام ظاهر شدن در تلویزیون یا در مصاحبه های ویدئویی صورت خود را نپوشانند؛ رهبر این گروه می‌تواند زنان را به‌طور کامل از فعالیت در رسانه‌ها منع کند.

ممنوعیت حضور زنان در برنامه‌های تلویزیونی، اعمال تفکیک جنسیتی کامل در رسانه‌ها و ممنوعیت مصاحبه بین زن و مرد؛ از جمله مواردی مربوط به خبرنگاران زن است که در این گزارش آمده و اورآسیا هم‌چنین نگاشته است؛ روزنامه‌نگاران زن و مقام‌های رسانه‌ای، «هدف اصلی تعصب طالبان بوده‌اند». 

گزارش‌گران بدون مرز نیز در گزارشی در آگوست ۲۰۲۳، نگاشته بود که بیش از ۸۰ درصد از خبرنگاران زن افغانستان از آگوست ۲۰۲۱ به بعد، مجبور به توقف کار رسانه‌ای شده‌اند. ۱۲۰۰۰ خبرنگار، اعم از زن و مرد، که افغانستان در سال ۲۰۲۱ داشت، بیش از دو سوم این حرفه را رها کرده‌اند.

در این گزارش آمده است که به دلیل اعمال محدودیت‌های شدید طالبان بر فعالیت رسانه‌ای و خبرنگاران زن، آزادی مطبوعات در افغانستان از جایگاه ۱۲۲ در سال ۲۰۲۱ به ۱۵۶ در سال ۲۰۲۳، کاهش یافته است. 

نگرانی از فعالیت کار رسانه‌ای در افغانستان در حالی ابراز می‌شود که طالبان در تازه‌ترین اقدام شان هفته‌ی پیش، نشرات تلویزیون نور و بریا را متوقف ساختند و تعدادی از خبرنگاران، فعالان حق آموزش و حقوق زنان هم‌چنان در زندان‌های آن‌ها به‌سر می‌برند.