برای رویاهایش می‌جنگد؛ زندگی جدید یک جودوکار زن افغانستانی در کانادا

منبع: Global Heroes

برگردان:‌ خبرگزاری بانوان افغانستان

در جست‌وجوی فرصت

نگاره، ورزشکار ۳۰ ساله جودو المپیک، چیزهایی را درباره‌ی مقابله با مشکلات می‌داند.

اوُ شاهد سختی‌هایی بود که والدینش برای سازگاری با زندگی به‌عنوان پناهنده در پشاور، در شمال غربی پاکستان، محتمل می‌شدند. آنان سخت کار کردند تا برای خانواده‌شان معاش فراهم کنند و به جامعه بازگردند.

نگاره می‌گوید: «مادرم فمینیست است، فعال است. از آن زمان، برای نسل بعدی افغانستان کار می‌کرد. سعی می‌کرد زنان را، به‌ویژه دختران را، تقویت کند. پدرم معمولاً مقالاتی را برای وب‌سایت‌های مختلف می‌نوشت تا منبع درآمدی داشته باشیم و بتوانیم تحصیل کنیم.»

والدین نگاره می‌خواستند اوُ خواهر و برادرشان تحصیلات دانشگاهی داشته باشندِ اما نمی‌توانستند هزینه‌های تحصیل در پاکستان را تامین کنند. در همین حال، تغییرات عظیمی در افغانستان رخ داده بود که فرصت‌های آموزشی جدیدی را فراهم می‌کرد.

نگاره برای دریافت بورسیه تحصیلی بر مبنای شایستگی که توسط سفارت آمریکا در کابل ارایه شده بود، درخواست داد تا در دانشگاه آمریکایی افغانستان تحصیل کند.

نگاره و خانواده‌اش پس از تقریباً 18 سال دوری از وطن، دوباره به افغانستان بازگشتند تا فصل دیگری از زندگی‌شان را آغاز کنند.

هیچ ورزشکار زن جودوی دیگری در باشگاه ورزشی او نبود که این باعث مشکلات زیادی در تمرین صحیح می‌شد. در جامعه‌ای که زنان و مردان نباید به‌طور آزادانه مخلوط شوند، چه برسد که با هم مسابقه بدهند، نگاره با تحقیرهای مداوم زیادی روبرو شد.

دوبار در روز والدینش به نوبت او را در هنگام تمرین همراهی می‌کردند؛ اما نمی‌توانستند جلوی آزار و اذیت آنلاینی که نگاره روبه‌رو می‌شد را بگیرند.

نگاره می‌گوید: «من مورد آزار و اذیت آنلاین قرار می‌گرفتم. حتا اقوام نزدیکم از مادرم انتقاد می‌کردند و به او می‌گفتند: «چطور می‌توانی به باشگاه بروی و دخترت را که با مردان کشتی می‌گیرد را تماشا کنی؟»

شروعی تازه

پس از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه آمریکایی افغانستان، نگاره به کار در وزارت مالیه افغانستان شروع کرد؛ اما برای شرکت در مسابقات جودوی آسیایی سال ۲۰۱۷ که در هنگ‌کنگ برگزار شد، از وظیفه خود استعفا داد. 

نگاره هم‌چنین می‌خواست تحصیلات خود را ادامه دهد و فوق لیسانس خود را بگیرد، بنابراین شروع به جست‌وجوی فرصت‌های بورسیه تحصیلی در سراسر جهان کرد.

 او، در نهایت بورسیه تحصیلی در مقطع فوق لیسانس در رشته تجارت بین‌الملل از دانشگاه فدرال اورال در یکاترینبورگ، روسیه، به‌دست آورد. اما دیری نگذشت که نگاره متوجه شد که بیگانه بودن به این معناست که او نمی‌تواند به منابع و مرکزهای تمرینی مشابه دست‌رسی پیدا کند. او، می‌گوید: «آن‌طوری که من انتظار داشتم نبود. باشگاهی که می‌رفتم خوش برخورد و پذیرا نبود.»

اما او آدم تسلیم شدنی نبود. هر روز به باشگاه می‌رفت، با این‌که حسس خوش‌آیندی نداشت. در نهایت، در سه مسابقه بزرگ شرکت کرد. «من لباس مناسب جودو برای رقابت نداشتم، حتا شماره پشت لباس هم نداشتم و کاملاً تنها بودم. یک‌بار، باید در دو هفته پنج کیلو وزن کم می‌کردم. تنها راه گرسنگی دادن به خودم بود. به هر قیمتی باید رقابت می‌کردم.»

تحقق یک رویا

پشتکار و توانایی ورزشی نگاره، نظر فدراسیون جودو بین‌المللی (IJF) را جلب کرد.

نیکولاس مسنر، مدیر رسانه و برنامه جودو برای صلح در IJF، می‌گوید: «وقتی آنان درباره وضعیت نگاره مطلع شدند، سازمان تیم پناهنده در حال ساخت بود و تصمیم به اضافه کردن او گرفتند.»

سپس، در اوایل سال ۲۰۲۱، نگاره ایمیلی از IJF دریافت کرد که از انتخابش به عنوان یکی از اعضای تیم پناهنده المپیک توکیو خبر می‌داد.

با محدودیت‌های ویروس کرونا که دست‌رسی به تمرینات را محدود کرده بود، نگاره اتاق خواب کوچک دانش‌جویی خود را به یک باشگاه تمرینی تبدیل کرد و از بوتل‌های آب برای وزن‌ها استفاده می‌کرد.

نگاره می‌گوید: «احساس افتخار می‌کردم که آن فضای کوچک به المپیک رسیدم.» شرکت نگاره در المپیک توکیو به دلیل یک زخم شدید در شانه‌اش در ژاپن که نیاز به جراحی داشت، خاتمه یافت. اما ابرهای تیره‌تری در خانه‌اش جمع شده بودند. خانواده‌اش به‌دلیل افزایش ناامنی در افغانستان، دوباره مجبور به فرار به پاکستان شدند.

حضور نگاره در المپیک سرخط بزرگ خبرها را در پاکستان به خود اختصاص داد. تصاویر نگاره در حال کشتی بدون پوشیدن روسری اسلامی سنتی، در منطقه محافظه‌کار او شور و هیاهو ایجاد کرده بود.

مادر نگاره به او هشدار داد که به هیچ‌کس اعلام نکند که دوباره به پاکستان بازمی‌گردد.

 نگاره به خاطر می‌آورد: «تنها شب‌ها در پاکستان بیرون می‌رفتم. خیلی می‌ترسیدم.»

نگاره توانایی کار کردن، تحصیل کردن یا تمرین را نداشت و به طور مداوم نگران امنیت خود بود. از بنیاد پناه‌جویی المپیک و سازمان پناهندگان ملل متحد ، UNHCR ، کمک خواست. با کمک آنان، نگاره از طریق برنامه خدمات دانشگاهی جهانی کانادا مسیری به کانادا پیدا کرد. 

در آگست ۲۰۲۳، او با مدال افتخار از دانشگاه مرکزی با مدرک فوق لیسانس در رشته توسعه بین‌الملل فارغ‌التحصیل شد. نگاره در اوقات فراغت خود به طور آنلاین به عنوان رضاکار با دختران و زنان جوان در افغانستان فعالیت می‌کند و به آنان در آموزش زبان انگلیسی و جودو کمک می‌کند. 

او می‌گوید: «در حال حاضر، تمام تمرکز من روی پاریس ۲۰۲۴ است. می‌خواهم به المپیک راه یابم و عمل‌‌کرد خوبی در پاریس داشته باشم. می‌خواهم از طریق ورزش به پناهندگان کمک کنم؛ زیرا وقتی من پناهنده بودم، ورزش مانند یک محل امن برای من بود. و به من کمک کرد تا خودم را پیدا کنم.»

سازمان پناهندگان ملل متحد (UNHCR) یک سازمان جهانی و بخشی از سیستم گسترده ملل متحد است که به ارایه کمک‌های انسانی، حفاظت از حقوق و ساخت آینده‌ای بهتر برای میلیون‌ها نفر از افراد مجبور به فرار از خانه‌های‌شان می‌پردازد.