طالبان، آخرین درب امید به روی دختران را بستند

راضیه، یکی از صدها دختری است که صبح امروز به دستور طالبان اجازه‌ی ورود به صنف برایش داده نشده است. هرچند او پیش از این نیز طعم محرومیت از آموزش و سایر حقوقش را به‎دلیل جنسیت چشیده است؛ اما اکنون آخرین امید را نیز طالبان از او و صدها دختر دیگر گرفته است. با چشم‌های سرخ و گلوی پربغض می‌گوید که به دستور طالبان، او، دوستانش و صدها دختر دیگر امروز از جلوی در ورودی آموزش‌گاه به خانه برگشتند. 

طالبان، آموزش‌گاه‌های خصوصی را در ناحیه‌ی سیزدهم کابل به روی دختران مسدود کردند. این گروه دیروز نیز شماری از آموزشگاه‌ها را به دلیل آموزش دختران بالاتر از صنف ششم در کابل مسدود کردند. 

راضیه -نام مستعار- دانش‌آموز مکتب است. زمانی که صنف نهم بود؛ طالبان آموزش دختران بالاتر از صنف ششم را ممنوع کرد. او، پس از ممنوعیت از آموزش در یک مرکز آموزشی در غرب کابل مصروف فراگیری زبان انگلیسی بود. او می‌گوید هرچند که شهادت‌نامه‌ی صنف دوازده را نیز ندارد؛ اما تصمیم داشت با فراگیری این زبان بورسیه‌ی آموزشی دریافت کند که بتواند آموزش‌اش را در کشور دیگری ادامه دهد. 

اکنون طالبان اخرین امید را نیز از راضیه گرفته است. او، بار دیگر بر اساس دستور سخت‌گیرانه‌ی این گروه از یادگیری زبان انگلیسی محروم و به گونه‌ی کامل خانه‌نشین شده است. راضیه می‌گوید که به آنان گفته شده است که تا  امری بعدی آنان باید منتظر باشند. وی، می‌افزاید که دختران پس از شنیدن مسدود شدند آموزش‌گاه‌ها ناراحت شده و گریه‌ کردند. «مدیر برای ما گفت که تا امر بعدی باید منتظر باشید. مدیر میگه باید برای شما استادهای زن پیدا کنیم باز شما را می‌خواهیم.» راضیه، اما به حرف‌های مدیر شان باور ندارد و فکر می‌کند که مثل ممنوعیت آموزش دختران از مکتب و دانشگاه، امر بعدی طالبان در مورد آموزش‌گاه‌ها نیز صادر نخواهد شد. 

از سوی دیگر برخی از فعالان حقوق زن نیز می‌گویند که طالبان پس از حاکمیت مجدد بر افغانستان به هر شیوه‌ی ممکن زنان را از اساسی‌ترین حقوق شان محروم کرده است. 

ترنم سادات سیدی، فعال حقوق زن می‌گوید که طالبان پس از به دست گرفتن قدرت، هرگونه وسیله و راهی که باعث پیش‌رفت و ترقی زنان و دختران می‌شود را زنان و دختران سلب کرده است. وی، بر این باور است که طالبان با محدود کردن زنان تلاش دارند از جامعه‌ی بین‌المللی باج‌گیری کنند. “هدف طالبان از محدود ساختن زنان به نوعی نشان دادن قدرت خودشان است. قدرت نامشروع که با ظلم و ستم به جهانیان، مردم افغانستان نشان داده می‌شود و باعث رعب و وحشت می‌شود که همین رعب و وحشت اهرام فشار و برگ برنده‌ی طالبان است. برای باج‌گیری بیش‌تر و برای بیش‌تر نشان دادن خودشان.”

این فعال حقوق زن تاکید می‌کند که طالبان هیچ نوع پابندی به اصول انسانی و اجتماعی ندارند. خانم سیدی می‌فزاید که طالبان با این گونه‌ اقدام‌های خودسرانه تلاش دارند که با اعمال جنایت‌ها و فشارهای بیش‌تر بر زنان از جامعه‌ی جهانی باج‌گیری ‌کنند.

شاه‌گل رضایی، عضو پیشین مجلس نمایندگان افغانستان نیز به مسدود شدن آموزش‌گاه‌ها به دلیل تدریس دختران بالاتر از صنف ششم واکنش نشان داده و گفته است که با مهر وزارت معارف که به گفته‌ی خانم رضایی فلسفه‌ی وجودی آن ترویج و‌ توسعه‌ی دانش و آگاهی است، مرکزهای آموزشی و‌ مکتب‌ها را می‌بندند. «تصویر واقعی افغانستان تحت سلطه طالبان! بامهر وزارت معارف (پوهنی وزارت) که فلسفه‌ی وجودی آن ترویج و‌ توسعه‌ی دانش و آگاهی است، مرکزهای آموزشی و‌ مکتب‌ها را می‌بندند. با فرمان وزیر تحصیلات عالی، دختران از رفتن به دانشگاه منع می‌شوند. به‌نام امر به معروف، دختران مردم را اختطاف می‌کنند.»

رخشانه رضایی، یکی از فعالان حقوق زن نیز در واکنش به مسدود شدن آموزش‌گاه‌های خصوصی گفته است، تا زمانی‌که مردم افغانستان در برابر این فرمان‌های طالبان اقدام نکنند، این وضعیت هم‌چنان دوام خواهد کرد.

این فعال حقوق زن در برگه‌ی اکس خود نوشته است که مردم افغانستان باید به گونه‌ی جدی در مورد سرنوشت شان تصمیم گرفته و آینده‌ی فرزندان شان را با خطر بیش‌تر فقر و بی‌سوادی مواجه نکنند. خانم رضایی هم‌چنان با اشاره به ممنوعیت آموزشی دختران تاکید کرده است که طالبان مردم افغانستان به‌ویژه زنان را در گروگانی خواست‌های سیاسی و منافع شخصی شان گرفته‌اند.

طالبان تاکنون در این مورد چیزی نگفته است. اما مسایل آموزشی دختران در بیش از دو و نیم سال حاکمیت این گروه از موضوع‌های است که مقام‌های طالبان در مورد آن سکوت کرده و در برابر انتقادهای بین‌المللی نیز آنرا جز از مسایل داخلی افغانستان عنوان می‌کنند.

طالبان زنان و دختران را از اساسی‌ترین حقوق شان منع کرده و آنرا از زندگی اجتماعی حذف کرده است. زنان و دختران از آموزش‌های بالاتر از صنف ششم در افغانستان ممنوع کرده است.