گفت‌وگوی آن‌لاین اعتراض زنان در برابر سیاست‌های طالبان کار، نان، آزادی برگزار شد

گفت‌وگوی آن‌لاین اعتراض زنان در برابر سیاست‌های طالبان کار، نان، آزادی با حضور هدا خموش، شاعر و نماینده‌ی معترضان، راضیه بارکزی فعال حقوق زنان، نایره کوهستانی کنش‌گر مدنی و مریم نایبی فعال حقوق زنان از سوی خبرگزاری بانوان افغانستان برگزار شد.

در این گفت‌وگو، اشتراک‌کنندگان بر نقش اعتراض‌های زنان جهت بهبود وضعیت زنان و کاهش محدودیت‌های تازه‌ی طالبان تاکید کردند.

هدا خموش از اشتراک‌کنندگان این گفت‌وگو می‌گوید محدودیت‌های زیادی از سوی طالبان بر زنان وضع شده است که از جمله می‌توان به حجاب اجباری و ممانعت از رفتن به بیرون از خانه بدون محرم شرعی اشاره کرد.

او حجاب مشخص شده از سوی طالبان یعنی برقع را برای زنان حجاب افراطی می‌داند.

او می‌افزاید طالبان از زنان آگاهی که اعتراض می‌کنند، می‌ترسند.

راضیه بارکزی از دیگر اشتراک‌کنندگان این گفت‌وگو می‌گوید زنان در سطح دنیا برای دست‌یابی به برابری جنسیتی درگیر مبارزه اند و اعتراض‌های زنان نیز بخشی ازین مبارزه است.

خانم بارکزی می‌افزاید که سقوط افغانستان به معنای 20 سال عقب‌گرد زنان بود و زنان تلاش می‌کنند تا دنیا زنان افغانستان را دوباره به یاد بیاورد.

به باور خانم «این دادخواهی‌های زنان طلسم ترس را شکستاند، پیش از این مردم از سیاست‌های طالبان ترسیده بودند.» او معتقد است که این اعتراض‌ها ترس را در دل مسؤولان طالبان به وجود آورد و به همین دلیل است که تا کنون بسیاری از کشورهایی که موافق حضور طالبان در افغانستان بوده اند نیز طالبان را به رسمیت نشناخته اند.

به گفته‌ی خانم بارکزی، زنان افغانستان نخستین متضرران سقوط افغانستان بودند و پس از تسلط طالبان هیچ امیدی برای زنان نبود. « ما مجبور بودیم تا خالق یک موج اعتراضی باشیم و به کسانی‌که با آینده‌ی زنان افغانستان بازی کرده بودند، بفهمانیم که ممکن است یک مبارزه بدون کمک‌ آنان شکل بگیرد و ادامه یابد که همان‌طور هم شد.»

این فعال مدنی افزود یکی از اهداف معترضان، جلوگیری از تداوم قدرت طالبان با ایدیولوژی طالبانی و به رسمیت شناختن آن از سوی دیگر کشورهاست اما مرکز ثقل این مبارزات، حقوق و امتیازات زنان است.

او از مردان نیز می‌خواهد تا برای بهبود وضعیت افغانستان و زنان به این اعتراضات بپیوندند.

نایره کوهستانی می‌گوید: « سقوط کشور فرصتی برای عبور زنان از ترس بود و همین بود که در رویارویی با یک رژیم تروریستی دادخواهی کردیم.»

او می‌افزاید هرباری که برای دادخواهی به بیرون از خانه رفته، امید بازگشت به خانه نداشته است.

خانم کوهستانی از وضعیت دشوار مردم در افغانستان نگران است و می‌گوید ممکن است به زودی برخی از مردم بمیرند؛ برخی از گرسنگی، شماری به دلیل اسارت و برخی دیگر به دلیل چالش‌ها و محدودیت‌های اخیر بر زندگی مردم. «از این که نشسته بمیریم، بهتر است ایستاده بمیریم و برای حق خود مبارزه کنیم.»

او از خشونت طالبان علیه معترضان حکایت می‌کند و حکومت طالبان را حکومت دیکتاتوری می‌داند. وی می‌افزاید که جریان تظاهرات زمانی که با یکی از اعضای طالبان برای توقف خشونت‌ها صحبت می‌کرد این گروه به روی اعتراض کنندگان گاز اشک‌آور پخش کردند.

او به طالبان توصیه می‌کند که به جای محدودیت در پوشش و گشت‌وگذار زنان، به خانواده‌های فقیر رسیدگی کنند و با ایجاد تغییرات مثبت در روش حکومت‌داری خود در سدد به رسمیت شناختن دولت شان باشند.

زنان خواهان نان، کار، آزادی و مشارکت سیاسی اند و ممکن است رسیدن به آن سال‌ها را در بر گیرد.

به باوری وی، طالبان باید به تعهدات خود برگردند. این محدودیت‌ها تنها در بخش زنان نیست.

مریم نایبی فعال حقوق زنان و اشتراک‌کننده‌ی این گفت‌وگو می‌گوید در نظام دموکراسی با وجود این که چالش‌هایی وجود داشت اما زنان جایگاهی داشتد و از وضعیت بهتری برخوردار بودند اما با حضور طالبان زنان از حقوق اندکی که نیز داشتند محروم شدند.

به گفته‌ی این فعال حقوق زنان طالبان تا کنون در پاسخ به اعتراض‌های زنان فقط وعده داده اند.

وی افزود که رفتار طالبان در پایتخت و دیگر ولایات با مردم متفاوت است. طالبان یک گروه فکری نه، بلکه یک گروه جنگی اند.

او از طالبان می‌خواهد برای مشروعیت دولت خود و برای بهبود وضعیت کشور، زنان را دست کم نگیرند.

گزارش‌گر: سیمین صدف