گزارشگر: فرشته کریمی
ازدواج‌های افراد دارای معلولیت با افراد غیر معلول طی سال‌های اخیر در هرات نسبت به سایر ولایات کشور رشد چشم گیری داشته است.
شماری از زوج‌هایی دارای معلولیت از پیوندی که با همسر شان برقرار کردند ابراز خشنودی می‌کنند.
ثنا محسنی بانویی است که از نظر فزیکی و روانی سالم می‌باشد. وی در سال ۱۳۸۷ با عبدالعلی نوع‌دوست که از نگاه فزیکی دارای سلامت کامل نیست ازدواج نمود.
خانم محسنی که از زندگی فعلی خویش راضی به نظر می‌رسد به خبرگزاری بانوان افغانستان گفت:” مرد و زن در زندگی خود یک سری آیده آل‌هایی برای ازدواج دارند اما ممکن است به پنجاه درصد از تصوراتی که قبل از ازدواج داشتند بعد از ازدواج برسند.”
بانو محسنی افزود:” من خیلی انسان خوشبختی هستم که به صد درصد از آن ایده آل‌های که برای زندگی خود قبل از ازدواج داشتم رسیدم و طی ۹ سالی که با آقای نوع‌دوست زندگی کردم دستاوردهای زیادی داشتم.”
در همین حال عبدالعلی نوع‌دوست که مسئول بنیاد خیریه پیرهرات است وطی سال‌های اخیر برای توانمند سازی معلولان هرات فعالیت‌های زیادی انجام داده است بیان داشت:” معلولیت محدودیت نیست و افراد دارای معلولیت مانند سایر انسان‌ها می‌توانند ازدواج کنند و تشکیل خانواده بدهند.”
آقای نوع‌دوست اضافه نمود:” طی سال‌های اخیر ما در بنیاد خیریه پیرهرات در حدود ۱۹ پیوند ازدواج افراد دارای معلولیت را بر قرار ساختیم و ولایت هرات نسبت به سایر ولایت‌های کشور در این عرصه پیشگام است.”
با این وصف از نگاه قوانین حقوق بشری همه انسان‌ها حق دارند تا با فرد مورد نظر شان ازدواج نمایند و تشکیل خانواده بدهند.
سید عبدالقادر رحیمی رییس کمیسیون مستقل حقوق بشر هرات گفت:” ازدواج یک حق بشری است و تمام افراد دارای معلولیت می‌توانند تشکیل خانواده بدهند.”
آقای رحیمی افزود:” دو چالش بزرگ سد راه افراد دارای معلولیت وجود دارد یکی اینکه خیلی‌ها تصور می‌کنند افراد دارای معلولیت اگر باهم ازدواج کنند فرزندان شان ناقص تولد می‌شوند در صورتی که این تصور غلط است و فرزندان شان کاملا سالم به دنیا میایند و چالش دیگر مصارف کمرشکن ازدواج در کشور ما است که باعث گردیده تا سن ازوداج به دلیل عرف‌های سنتی تا ۳۵ سال افزایش یابد.”
از سوی دیگر آگاهان مسایل اجتماعی، داشتن جامعه سالم را در مغز و فکر سالم می‌پندارند.
سوسن بهبودزاده فعال اجتماعی و مدنی گفت:”جامعه سالم به دنبال مغزو فکر سالم است از اینرو در تشکیل خانواده شکل ظاهری نقش اساسی ندارد و می‌توانیم با یک معلول ازدواج نماییم چون معلولان عزیز افکار پاک تر و سالم تر نسبت به افراد سالم دارند.”
ازدواج و تشکیل خانواده در افغانستان نه تنها برای افراد دارای معلولیت حتی برای افراد غیر معلول یکی از بزرگ ترین چالش‌های اجتماعی پنداشته می‌شود.
